16 maja 2020 r. weszła w życie ustawa z dnia 14 maja 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w zakresie działań osłonowych w związku z rozprzestrzenianiem się wirusa SARS-CoV-2. Uwzględniono w niej również zmiany, które dotyczą obowiązków związanych z BDO.

KARTA PRZEKAZANIA ODPADÓW I EWIDENCJA ODPADÓW

Ustawa dopuszcza  prowadzenie ewidencji odpadów w formie papierowej do 31 grudnia 2020r., o ile przekazujący odpady wystawi kartę przekazania odpadów (KPO) lub kartę przekazania odpadów komunalnych (KPOK) w tej formie. Natomiast podmioty, które prowadzą dokumenty ewidencji w formie elektronicznej, za pomocą dedykowanego modułu w BDO, nadal mogą z niego korzystać, jednak w przypadku przejęcia odpadów od podmiotu na podstawie sporządzonej w formie papierowej KPO/KPOK powinny dodatkowo rozpocząć prowadzenie ewidencji również w takiej formie.

Podmioty zobowiązane do uzyskania wpisu w Rejestrze-BDO do momentu jego uzyskania, mogą jeszcze w 2020 r. bez ww. wpisu  prowadzić ewidencję odpadów w formie papierowej, pozostawiając jednocześnie na dokumentach ewidencyjnych puste pole z numerem rejestrowym.

Wzory dokumentów stosowane na potrzeby ewidencji odpadów sporządzanej w formie papierowej zostały określone w załącznikach nr 5a–5g do ustawy o odpadach.

 

SPRAWOZDAWOŚĆ

Ustawa wprowadziła przesunięcie terminów na złożenie sprawozdań w wersji elektronicznej dotyczących gospodarki odpadami za rok 2019, a składanych w 2020 r.

Do 31 października 2020 r. przesunięto termin składania rocznego sprawozdania o  wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami (w zakresie odpadów wytwarzanych, zbieranych i przetwarzanych) za 2019 r., z wyjątkiem prowadzącego stację demontażu pojazdów oraz prowadzącego strzępiarkę, którzy powinni sprawozdać się w terminie do 11 września 2020 r.

Do 31 sierpnia 2020 r. przesunięto termin składania sprawozdań o odebranych odpadach komunalnych, sprawozdań prowadzących PSZOK-i oraz sprawozdań o zebranych odpadach komunalnych za rok 2019.

Do 11 września 2020 r. przesunięto terminu składania rocznego sprawozdania o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami (w zakresie m.in. wprowadzania na rynek produktów w opakowaniach, sprzętów elektrycznych i elektronicznych, baterii i akumulatorów itd.) za rok 2019.

 

Przygotowała:
Joanna Szczęsna, KPODR Minikowo
Materiał: www.bdo.mos.gov.pl

Kujawsko-Pomorskie Stowarzyszenie Producentów Ekologicznych „EKOŁAN” organizuje wyjazd do gospodarstw ekologicznych na terenie województwa podlaskiego pn. „Organizacja wyjazdu studyjnego Dary Natury – 7.07-10.07.2020” w ramach operacji „Promocja dobrych praktyk w przetwórstwie i rolnictwie ekologicznym- poszukiwanie rynków zbytu”. Operacja realizowana w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.

Cel przedsięwzięcia

Celem operacji „Promocja dobrych praktyk w przetwórstwie i rolnictwie ekologicznym- poszukiwanie rynków zbytu” jest usprawnienie ekologicznego systemu produkcji poprzez wymianę wiedzy i doświadczeń pomiędzy podmiotami uczestniczącymi w rozwoju obszarów wiejskich, dążenie do zatrzymania tendencji spadkowej ilości gospodarstw rolnych, poszukiwanie nowych kierunków produkcji żywności wysokiej jakości, zrzeszania rolników ekologicznych oraz skracania łańcuchów dostaw. Operacja umożliwi zniwelowanie wielu problemów, pozwoli na nawiązanie kontaktów.
Z uwagi na rosnące wymagania konsumentów dotyczące produktów żywnościowych, produkcja żywności ekologicznej w oparciu o określone i sprawdzone standardy, gwarantuje unikalną jakość produktu. Stanowi szansę na rozwój gospodarstw rolnych i jednocześnie jest okazją do zainicjowania sieci współpracy partnerskiej wśród istniejących gospodarstw ekologicznych, zakładów przetwórczych i innych podmiotów działających na rzecz rolnictwa ekologicznego.

Program wyjazdu

Program wyjazdu studyjnego obejmuje m.in. wizyty w gospodarstwach ekologicznych o różnym profilu produkcji, udział w warsztatach zielarskich w gospodarstwie Ziołowy Zakątek
w Korycinach, zwiedzanie Podlaskiego Ogrodu Ziołowego oraz firmy Dary Natury specjalizującej się w produkcji ekologicznej.

Szczegółowy program wyjazdu studyjnego oraz karta zgłoszenia dostępne poniżej:

Program wyjazdu studyjnego Dary Natury

Formularz zgłoszeniowy – wyjazd studyjny Dary Natury (002)

Dodatkowe informacje  na stronach: www.ekolan.pl, www.kpodr.pl, www.biokurier.pl, www.stowarzyszeniedoradca.blogspot.com.

 

Uczestnicy wyjazdu:

Wyjazd studyjny skierowany jest do 40 osób dorosłych wpisujących się ww. grupę docelową:

– członkowie Kujawsko-Pomorskiego Stowarzyszenia Producentów Ekologicznych „EKOŁAN”

– rolnicy konwencjonalni zainteresowani systemem rolnictwa ekologicznego

– pozostali rolnicy ekologiczni

– przetwórcy

– przedstawiciele instytucji działających na rzecz rolnictwa ekologicznego województwa kujawsko-pomorskiego

– przedstawiciele mediów regionu

– przedstawiciele dodatkowych Parterów operacji

– doradcy specjaliści Kujawsko-Pomorskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Minikowie odpowiedzialni za doradztwo w zakresie rolnictwa ekologicznego

 

 

Dla zainteresowanych – zapraszamy do przeczytania tekstu o rolniczym handlu detalicznym (RHD) w ramach którego możliwa jest produkcja i zbywanie żywności przez rolników bezpośrednio konsumentom końcowym, a także zakładom prowadzącym handel detaliczny z przeznaczeniem dla konsumenta finalnego, zlokalizowanym na ograniczonym obszarze. 

Do pobrania:

Rolniczy handel detaliczny – wymagania z zakresu bezpieczeństwa żywności (broszura)

Wzór wniosku RHD

 

Program „Czyste powietrze” ogłoszony w 2018 roku, jako narzędzie walki z zanieczyszczonym powietrzem, realizowany jest bardzo powoli. W związku z tym NFOŚiGW wprowadził zmiany, ułatwiające procedury przyznawania  dotacji, które polegać będą na odejściu od liczenia wysokości dochodu przez wojewódzkie fundusze ochrony środowiska.

Od 15 maja br. program „Czyste powietrze” 2.0 – uproszczone procedury:

– Zastąpienie większości wymaganych dokumentów oświadczeniem;

– Rozpatrywanie wniosków skrócone z 90 dni roboczych do 30 dni kalendarzowych, a gdy wiosek o dotacje zostanie złożony w banku,wtedy czas na rozpatrzenie  wniosku będzie musiał zmieścić się w 14 dniach;

– Uzupełnienie wniosku nie powinno zająć więcej niż 30 min. (uproszczenie wniosku o dotację);

– Możliwość finansowania przedsięwzięcia rozpoczętego do 6 miesięcy przed złożeniem wniosku (nie wcześniej niż przed 15 maja 2020 r.);

– Dotacje na prace dociepleniowe dla tych, którzy już wymienili źródło ciepła;

– Włączenie banków i gmin w dystrybucję dotacji;

– Ulga za niskoemisyjność i odnawialność – promocja pomp cieplnych i fotowoltaiki;

– Okres realizacji przedsięwzięcia wydłużony z 24 miesięcy do 30 miesięcy od daty złożenia wniosku;

– Integracja z programem „Mój Prąd”;

– Możliwość łączenia Programu z ulgą termomodernizacyjną, a także z programami gminnymi.

                                                                                                                                   

 

Małgorzata Grabczyńska

Źródło: nfosigw.gov.pl

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi,  rozporządzeniem z dnia 20 grudnia 2019 r. w sprawie niektórych wymagań weterynaryjnych, jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rzeźniach o małej zdolności produkcyjnej, położonych na terenie gospodarstw (Dz. U. z 2020r. poz. 56) uregulował specjalne, mniej rygorystyczne wymagania weterynaryjne dla rzeźni o małej zdolności produkcyjnej położonych na terenie gospodarstw, zwanych dalej „rzeźniami rolniczymi”.

Ww. pozostaje w zgodzie z art. 13 ust.3 rozporządzenia 852/2004 oraz art. 10 ust.3 rozporządzenia 853/2004 państwa członkowskie UE mogą przyjąć krajowe środki dostosowujące
w zakresie konstrukcji, rozplanowania i wyposażenia zakładów produkujących bądź przetwarzających żywność bez uszczerbku dla osiągnięcia celów tych rozporządzeń.

 

1. Zakres działalności „rzeźni rolniczych”

W rzeźniach rolniczych mogą być ubijane zwierzęta utrzymywane w gospodarstwie, w którym usytuowana jest rzeźnia, a także zwierzęta innych podmiotów utrzymywane w gospodarstwach położonych w tym samym powiecie,w którym zlokalizowana jest rzeźnia, lub w powiatach sąsiednich. Ograniczenia terytorialne dotyczą wyłącznie zwierząt poddawanych ubojowi w rzeźni rolniczej, których posiadaczem jest inny podmiot niż podmiot prowadzący rzeźnię. W przypadku, gdy podmiot prowadzący rzeźnię rolniczą posiada kilka siedzib stad, w tym siedziby położone poza powiatem i powiatami sąsiadującymi z tym,  w którym zlokalizowana jest rzeźnia ograniczenia terytorialne go nie dotyczą. W przypadku, gdy zwierzęta będą pochodzić z innego gospodarstwa lub stada niż to, w którym usytuowana jest rzeźnia, status epizootyczny stada/gospodarstwa pochodzenia zwierząt nie może być niższy niż siedziby stada/gospodarstwa, na terenie którego znajduje się rzeźnia.

W rzeźniach rolniczych będzie można dokonywać uboju małych ilości:

łączna liczba zwierząt poddawanych ubojowi wynosi dziennie nie więcej niż – w przypadku:

a)drobiu albo zajęczaków – 50 sztuk,

b) ptaków bezgrzebieniowych – 1 sztukę,

c) świń o wadze:

– równej lub powyżej 15 kilogramów – 6 sztuk,

– poniżej 15 kilogramów – 10 sztuk,

d) owiec albo kóz o wadze:

– równej lub powyżej 15 kilogramów – 6 sztuk,

– poniżej 15 kilogramów – 10 sztuk,

e) bydła albo koni:

– w wieku równym lub powyżej 3 miesięcy – 1 sztukę,

– w wieku poniżej 3 miesięcy – 2 sztuki,

f) kopytnych zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych – 3 sztuki.

oraz rozbioru ich mięsa.

Rozporządzenie określa limity dzienne i roczne ubijanych zwierząt z podziałem na gatunki, przy czym na wniosek podmiotu PLW będzie mógł wyrazić zgodę na przekroczenie dziennego limitu zwierząt poddawanych ubojowi, pod warunkiem:

– że wielkość pomieszczeń/pomieszczenia, ich/jego konstrukcja, rozplanowanie oraz pojemność urządzeń chłodniczych do przechowywania mięsa zapewnia zachowanie higieny uboju, obróbki poubojowej i łańcucha chłodniczego, oraz

– zachowania rocznego limitu.

1. Wymagania dla „rzeźni rolniczych”

Rzeźnia rolnicza będzie mogła się składać nawet z jednego pomieszczenia pod warunkiem zachowania bardzo dobrej organizacji pracy,  nie zwalnia to jednak tych podmiotów podmioty od spełnienia wymagań dla zakładów zatwierdzonych, określonych w pozostałych przepisach rozporządzenia 852/2004 oraz rozporządzenia 853/2004, przepisach prawa krajowego oraz innych przepisach UE. tj.:

1. ustawie z dnia 16 grudnia 2005r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz.U z 2017, poz. 242, z późn. zm.);
2. ustawie z dnia 25 sierpnia 2006r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2019r., poz. 1252 z późn. zm.);
3. rozporządzeniu (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z 28.01.2002 (Dz.Urz. WE L 31 z 1.2.2002, s. 1 z późn. zm.);
4. rozporządzeniu (WE) nr 999/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z 22.05.2001 (Dz.Urz. WE L 147 z 31.5.2001, s. 1 z późn. zm.);
5. rozporządzeniu (WE) nr 1099/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z 24.09.2009 (Dz.Urz. UE L 303 z 18.11.2009, s.1 z późn. zm.);
6. rozporządzeniu (WE) nr 1760/2000 Parlamentu Europejskiego i Rady z 7.07.2000 (Dz.Urz. UE L 204 z 11.8.2000, s. 1 z późn. zm.);
7. rozporządzeniu (WE) nr 1169/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady z 25.10.2011 (Dz.Urz. UE L 304 z 22.11.2011, s. 18 z późn. zm.);
8. rozporządzeniu (WE) nr 1069/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z 21.10.2009 (Dz.Urz. UE L 300 z 14.11.2009, s. 1 z późn. zm.);
9. rozporządzeniu (WE) nr 1935/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 27.10.2004 (Dz.Urz. UE L 338 z 13.11.2004, s. 4 z późn. zm.)
10. oraz aktów prawnych wydanych na podstawie tych ustaw i rozporządzeń

 

 z uwzględnieniem odstępstw, które opisano rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, 
z dnia 20 grudnia 2019 r. w sprawie niektórych wymagań weterynaryjnych, jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego w rzeźniach o małej zdolności produkcyjnej, położonych na terenie gospodarstw .

Odstępstwa opisano dla poszczególnych wymagań:

1. Zawartych w rozp. 852/2004 zał. II rozdz. I ust.3 – musi być dostępna odpowiednia ilość ubikacji spłukiwanych wodą, podłączonych do sprawnego systemu kanalizacyjnego. Ubikacje nie mogą łączyć się bezpośrednio z pomieszczeniami, w których pracuje się z żywnością

 albo

w rzeźni jest dostępna co najmniej 1 toaleta spłukiwana wodą, podłączona do sprawnego systemu kanalizacyjnego, której drzwi nie otwierają się bezpośrednio do pomieszczenia, w którym prowadzony jest ubój, znajduje się mięso,

   lub

        toaleta zlokalizowana jest w pobliżu pomieszczenia uboju i rozbioru.

2. Zawartych w rozp. 852/2004 zał. II rozdz. I ust.9 – w miarę potrzeby, muszą być zapewnione odpowiednie warunki do przebierania się przez personel

    albo

w pobliżu pomieszczenia uboju lub rozbioru znajduje się osobne miejsce do zmiany odzieży  własnej na odzież roboczą i ochronną, zmiany obuwia oraz oddzielnego przechowywania odzieży przez osoby wykonujące czynności związane z ubojem zwierząt i produkcją mięsa, przy czym lokalizacja tego miejsca wyklucza możliwość zanieczyszczenia mięsa,

3. Zawartych w rozp. 852/2004 zał. II rozdz. I ust.10 – środki czyszczące i odkażające nie mogą być przechowywane w obszarach, gdzie pracuje się z żywnością

      albo

     w rzeźni znajduje się wyodrębnione, zamykane miejsce lub zamykany pojemnik na sprzęt i środki do czyszczenia i odkażania.

        !!! W przypadku korzystania z toalet, pomieszczeń wykorzystywanych do zmiany odzieży zlokalizowanych poza budynkiem rzeźni oraz organizacji korzystania i zabezpieczenia środków czyszczących  i odkażających, rzeźnia powinna posiadać procedurach dot. wszystkich wymienionych czynności, gwarantujące bezpieczeństwo żywności.!!!

4. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust.1 w lit. a i c albo sekcji II rozdz. II ust. 1 – w przypadku zwierząt kopytnych: rzeźnie muszą być wyposażone w higieniczne miejsca postoju lub, jeśli pozwala na to klimat, w zagrody dla zwierząt, łatwe do czyszczenia i dezynfekcji. Obiekty te muszą być wyposażone w urządzenia do pojenia zwierząt oraz, w razie konieczności, do ich żywienia. System odprowadzania ścieków nie może zagrażać bezpieczeństwu żywności. Wielkość miejsc postoju musi zapewniać dobre warunki utrzymania zwierząt. Ich rozplanowanie musi ułatwiać przeprowadzanie badań przedubojowych, w tym identyfikację zwierząt lub grup zwierząt

albo

w przypadku drobiu i zajęczaków: rzeźnie muszą posiadać pomieszczenie lub zadaszoną        powierzchnię do odbioru zwierząt oraz do badania przedubojowego

albo

ubój zwierząt odbywa się bezpośrednio po ich doprowadzeniu lub przetransportowaniu
do tej rzeźni – w przypadku, gdy w tej rzeźni są poddawane ubojowi wyłącznie zwierzęta utrzymywane w gospodarstwie, w którym zlokalizowana jest rzeźnia,

                !!! W przypadku uboju zwierząt spoza gospodarstwa, w którym zlokalizowana jest rzeźnia ww. wymagania rozporządzenia 853/2004 powinny być spełnione !!!

5. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust.1 w lit. b: muszą być wyposażone w oddzielne pomieszczenia zamykane na klucz lub, jeśli pozwala na to klimat, zagrody dla chorych zwierząt lub zwierząt podejrzewanych o chorobę, z oddzielnym systemem odprowadzania ścieków
i zlokalizowane w sposób uniemożliwiający zakażenie innych zwierząt, chyba że właściwe organy uznają takie pomieszczenia za niekonieczne

 albo

są wyposażone w pomieszczenia zamykane na klucz lub zagrody dla zwierząt chorych na chorobę zakaźną lub podejrzanych o chorobę zakaźną zwierząt albo zakażonych lub podejrzanych
o zakażenie taką chorobę – w przypadku, gdy w rzeźni tej są poddawane ubojowi zwierzęta, których posiadaczami są inne podmioty niż podmiot prowadzący tę rzeźnię, przy czym nie jest konieczne, aby pomieszczenia te i zagrody były wyposażone w oddzielny systemem odprowadzania ścieków, o ile organizacja uboju oraz system ten wyklucza możliwość zakażenia zdrowych zwierząt oczekujących na ubój lub zanieczyszczenie mięsa.

!!! W przypadku braku oddzielnego systemu odprowadzenia ścieków, rzeźnia powinna mieć odpowiednie procedury organizacji uboju.!!!

albo

nie jest wyposażona w pomieszczenia zamykane na klucz lub zagrody dla zwierząt chorych na chorobę zakaźną lub podejrzanych o chorobę zakaźną zwierząt albo zakażonych lub podejrzanych o zakażenie taką chorobą – w przypadku gdy w rzeźni tej są poddawane ubojowi wyłącznie zwierzęta utrzymywane w gospodarstwie, w którym zlokalizowana jest ta rzeźnia, i zwierzęta te są doprowadzane lub transportowane bezpośrednio z gospodarstwa do tej rzeźni;

6.  Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust.2 w lit. a-c albo w sekcji II   rozdz. II ust. 2 lit. a-c – w przypadku zwierząt kopytnych:

a) rzeźnie powinny posiadać wystarczającą liczbę pomieszczeń właściwych do przeprowadzania poszczególnych czynności;

b) posiadać oddzielne pomieszczenie do opróżniania i oczyszczania żołądków i jelit, chyba że właściwe organy wydadzą dla określonego zakładu zezwolenie na oddzielenie tych czynności w czasie, na zasadzie jednostkowych przypadków;

c) zapewnić odrębne miejsca albo oddzielenie w czasie następujących czynności:

i) ogłuszanie i  wykrwawianie;

ii) w przypadku świń, sparzanie, odszczecinianie, oparzanie i opalanie;

iii) wytrzewianie i dalsze czyszczenie;

iv) obróbka czystych narządów wewnętrznych i flaków;

v) wstępna obróbka i czyszczenie innych podrobów, zwłaszcza obróbka oskórowanych głów, jeżeli nie jest wykonywana na linii uboju;

vi) pakowanie zbiorcze podrobów;

oraz

vii) wysyłka mięsa;

w przypadku drobiu i zajęczaków:

aby zapobiec zanieczyszczeniu mięsa, muszą one:

a) posiadać wystarczającą liczbę pomieszczeń właściwych do przeprowadzania poszczególnych czynności;

b) posiadać oddzielne pomieszczenie do patroszenia i dalszej obróbki, łącznie z dodawaniem przypraw korzennych do całych tusz drobiu, chyba że właściwy organ wyda dla określonego zakładu zezwolenie na oddzielenie tych czynności w czasie, na zasadzie jednostkowych przypadków;

c) zapewnić odrębne miejsca  albo  oddzielenie w czasie następujących czynności:

i)  ogłuszanie i wykrwawianie;

ii)  oskubywanie lub oskórowanie, oraz każde sparzanie; 

oraz

iii) wysyłka mięsa;

albo

rzeźnia rolnicza składa się z co najmniej jednego pomieszczenia, przy czym to samo pomieszczenie może być wykorzystywane do przeprowadzania:

a) opróżniania i czyszczenia żołądków i jelit lub w przypadku poddanych ubojowi drobiu, zajęczaków oraz ptaków bezgrzebieniowych – wytrzewiania i dalszej obróbki, łącznie z dodawaniem przypraw korzennych do całych tusz, pod warunkiem że czynności te są wykonywane w innym czasie niż pozostałe czynności przeprowadzane w tym pomieszczeniu, w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie mięsa, oraz po ich zakończeniu przeprowadza się odpowiednie czyszczenie
 i odkażanie miejsc, w których były wykonywane, lub w razie potrzeby całego pomieszczenia,

     b) następujących czynności:

– ogłuszania i wykrwawiania,

– sparzania, odszczeciniania, oparzania i opalania – w przypadku świń,

– oskubywania lub oskórowania oraz sparzania,

– wytrzewiania i dalszej obróbki, z wyłączeniem ubijanego drobiu, zajęczaków oraz ptaków

  bezgrzebieniowych,

– obróbki czystych narządów wewnętrznych i flaków,

– wstępnej obróbki i czyszczenia podrobów, zwłaszcza oskórowanych głów, jeżeli nie jest

  wykonywana na linii uboju,

– pakowania zbiorczego podrobów,

– wysyłki mięsa

– pod warunkiem że czynności te są wykonywane w odrębnym miejscu albo w innym czasie,
w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie mięsa, oraz po zakończeniu przeprowadza się odpowiednie czyszczenie i odkażanie miejsc, w których były wykonane te czynności, lub w razie potrzeby, całego pomieszczenia.

 

!!! Rzeźnia powinna mieć opracowane i wdrożone procedury czyszczenia i odkażania miejsc, w których te czynności zostały przeprowadzone lub całego pomieszczenia.!!!

7. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust.3 albo w sekcji II rozdz. II ust. 3 –  muszą być wyposażone w urządzenia do dezynfekcji narzędzi, z dopływem gorącej wody
o temperaturze nie niższej niż 82°C, lub w alternatywny system o równoważnym skutku

albo

    w rzeźni rolniczej funkcjonuje system urządzeń do odkażania narzędzi zabezpieczający mięso przed zanieczyszczeniem i umożliwiający dostęp do odkażonych narzędzi podczas produkcji,
a w przypadku gdy do tego odkażania używana jest woda, to jej temperatura powinna być nie niższa niż 82 °C,

8. wymagań zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust.4 albo w sekcji II rozdz. II ust. 4 – urządzenia do mycia rąk dla pracowników mających styczność z mięsem niepakowanym muszą być wyposażone w kurki zaprojektowane w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń

albo

     zainstalowane są dla pracowników mających kontakt z mięsem, możliwie najbliżej stanowisk pracy, urządzenia do mycia i odkażania rąk, z bieżącą ciepłą i zimną wodą lub gorącą wodą zmieszaną do odpowiedniej temperatury, wyposażone w środki do czyszczenia i odkażania rąk oraz ręczniki jednorazowego użytku i pojemniki na zużyte ręczniki,

  9. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust. 5 albo w sekcji II rozdz. II ust. 5 – muszą być wyposażone w urządzenia zamykane na klucz do chłodniczego przechowywania zatrzymanego mięsa, a także w oddzielne urządzenia, również zamykane na klucz, do takiego przechowywania mięsa, uznanego za niezdatne do spożycia przez ludzi

albo

w rzeźni rolniczej:

a) znajduje się co najmniej jedno urządzenie, zamykane na klucz, do chłodniczego przechowywania mięsa uznanego za niezdatne do spożycia przez ludzi,

b) znajduje się co najmniej jedno urządzenie, zamykane na klucz, do chłodniczego przechowywania mięsa uznanego za zdatne do spożycia przez ludzi, w którym przechowuje się mięso zatrzymane, pod warunkiem że zostały opracowane i wdrożone procedury dotyczące postępowania z zatrzymanym mięsem, gwarantujące, że nie zostanie ono pomylone z pozostałym mięsem znajdującym się w tym urządzeniu, w szczególności przez odpowiednie oznakowanie takiego mięsa, oraz  że zatrzymane mięso:

– nie pochodzi od zwierząt chorych na chorobę zakaźną zwierząt lub podejrzanych o chorobę zakaźną zwierząt albo zakażonych lub podejrzanych o zakażenie taką chorobą,

– jest przechowywane w urządzeniu chłodniczym w sposób zapobiegający stykaniu się tego mięsa z pozostałym mięsem składowanym w urządzeniu,

– nie opuści urządzenia do chłodniczego przechowywania mięsa do czasu podjęcia przez ulw ostatecznej decyzji w sprawie tego mięsa

 

W rzeźni rolniczej muszą być przynajmniej 2 urządzenia chłodnicze:

a) 1 dla mięsa niezdatnego oraz

b) 1 dla mięsa zdatnego i zatrzymanego pod warunkiem:

– opracowania i wdrożenia procedur odpowiedniego ich  znakowania,

– zapewnienia niestykania się mięsa zdatnego i zatrzymanego,

– zapewnienia nie wprowadzania do obrotu do czasu otrzymania ostatecznej decyzji ulw (po uzyskaniu wyników badania np. na włośnie),

– spełnienia warunków w odniesieniu do chorób zakaźnych zwierząt.

 

10. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust. 6 albo w sekcji II rozdz. II ust. 6 – w przypadku zwierząt kopytnych: zakład musi posiadać wydzielone miejsce z odpowiednimi urządzeniami do celów czyszczenia, mycia i dezynfekcji środków transportu zwierząt gospodarskich. Niemniej jednak, zakłady nie muszą posiadać tych miejsc i urządzeń, jeżeli zezwoli na to właściwy organ, a w pobliżu znajdują się takie miejsca i urządzenia, które posiadają odpowiednie zezwolenia.

w przypadku drobiu i zajęczaków:

 

    Zakład musi posiadać wydzielone miejsce z odpowiednimi urządzeniami, do celów czyszczenia, mycia i dezynfekcji:

a) urządzeń służących do transportu, takich jak klatki;

oraz

b) środków transportu.

         Miejsca i urządzenia w odniesieniu do lit. b) nie są obowiązkowe, jeżeli w pobliżu znajdują się takie miejsca i urządzenia, które posiadają odpowiednie zezwolenia.

albo

zwierzęta są doprowadzane lub transportowane do rzeźni bezpośrednio z gospodarstwa, w którym były utrzymywane, oraz środek transportu i urządzenia do transportu są czyszczone, myte
i odkażane

 

11. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust. 7 oraz w rozdziale IV w ust. 20 – zakład musi być wyposażony w zamykane na klucz pomieszczenia do celów uboju zwierząt chorych
 i podejrzanych o chorobę. Nie ma to znaczenia, jeżeli ubój odbywa się w innych zakładach, zatwierdzonych do tego celu przez właściwe organy, lub na koniec normalnego okresu uboju. Jeżeli rzeźnia nie posiada zamykanych na klucz urządzeń zarezerwowanych do uboju zwierząt chorych lub podejrzanych o chorobę, urządzenia wykorzystywane do uboju takich zwierząt, przed przystąpieniem do uboju innych zwierząt muszą zostać oczyszczone, umyte i zdezynfekowane pod nadzorem urzędowym;

albo

 

  ubój zwierząt chorych na chorobę zakaźną zwierząt lub podejrzanych o chorobę zakaźną zwierząt albo zakażonych lub podejrzanych o zakażenie taką chorobą odbywa się w tym samym pomieszczeniu co ubój zwierząt zdrowych, po zakończeniu ich uboju, pod warunkiem że czyszczenie i odkażanie urządzeń wykorzystywanych do uboju zwierząt chorych na chorobę zakaźną zwierząt lub podejrzanych o chorobę zakaźną zwierząt albo zakażonych lub podejrzanych o zakażenie taką chorobą jest wykonywane zgodnie z procedurą zatwierdzoną przez PLW oraz urządzenia wykorzystywane do uboju zwierząt, w przypadku gdy wcześniej  był przeprowadzony ubój zwierząt chorych na chorobę zakaźną zwierząt lub podejrzanych o chorobę zakaźną zwierząt albo zakażonych lub podejrzanych o zakażenie taką chorobą, są przed wznowieniem uboju oczyszczone i odkażone pod nadzorem urzędowym.

12. Zawartych  w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust. 8 – jeżeli w rzeźni przechowuje się obornik lub treść przewodu pokarmowego, do tego celu musi zostać wyznaczony specjalny obszar lub miejsce

albo

do przechowywania:

a)obornika jest wyznaczony specjalny obszar lub miejsce poza rzeźnią, odpowiednio zabezpieczone przed dostępem osób postronnych lub zwierząt,

b)treści przewodu pokarmowego używa się zamkniętego, szczelnego pojemnika, zabezpieczonego przed dostępem osób postronnych oraz zwierząt;

 

 13. wymagań zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. II ust. 9 albo w sekcji II rozdz. II ust. 7 – w zakładzie musi znajdować się odpowiednio wyposażone, zamykane na klucz miejsce lub pomieszczenie, w razie konieczności, do wyłącznego użytku służb weterynaryjnych,

albo

w rzeźni rolniczej znajduje się odpowiednio wyposażone, zamykane na klucz miejsce do wyłącznego użytku przez ulw;

 

14. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. III ust. 2 albo w sekcji II rozdz. III ust. 1 lit.b (dla rzeźni, które mają rozbiór) – posiadały oddzielne pomieszczenia do przechowywania mięsa pakowanego i niepakowanego, chyba że jest ono przechowywane w różnym czasie oraz tak, aby opakowania oraz sposób przechowywania nie stanowiły źródła zanieczyszczenia mięsa,

albo

 mięso pakowane i niepakowane pozyskane w wyniku rozbioru jest przechowywane:

a)            w jednym pomieszczeniu, innym niż pomieszczenie, w którym odbywa się ubój zwierząt lub    rozbiór mięsa, pod warunkiem że jest ono przechowywane w innym czasie albo w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie przechowywanego mięsa i opakowań, albo

b)           w przypadku gdy rzeźnia rolnicza składa się z jednego pomieszczenia, w którym odbywa się ubój zwierząt lub rozbiór mięsa:

– w co najmniej dwóch urządzeniach do chłodniczego przechowywania mięsa, z których każde służy do oddzielnego przechowywania mięsa pakowanego albo nieopakowanego, albo

– w tym samym urządzeniu do chłodniczego przechowywania mięsa, pod warunkiem ze jest ono przechowywane w różnym czasie albo w sposób uniemożliwiający zanieczyszczenie przechowywanego mięsa i opakowań.

 

15. wymagań zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. III ust. 3 albo w sekcji II rozdz. III ust. 1 lit.c – posiadały pomieszczenia do rozbioru mięsa z wyposażeniem umożliwiającym zapewnienie zgodności z wymogami ustanowionymi w rozdziale V,

albo

rozbiór odbywa się po zakończeniu uboju oraz po odpowiednim oczyszczaniu i odkażaniu pomieszczenia, w którym odbywał się ubój, oraz że przy rozbiorze są spełnione wymogi określone
w rozporządzeniu 853/2004 w zał. III sekcji I rozdziale V albo w sekcji II rozdziale V

 

16. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. III ust. 4 albo w sekcji II rozdz. III ust. 1 lit.d- posiadały urządzenia do mycia rąk dla pracowników mających styczność z niepakowanym mięsem, wyposażone w kurki zaprojektowane w sposób uniemożliwiający rozprzestrzenianie się zanieczyszczeń,

 

albo

są zainstalowane dla pracowników mających kontakt z nieopakowanym mięsem, możliwie najbliżej stanowisk pracy, urządzenia do mycia i odkażania rąk, z bieżącą ciepłą i zimną wodą lub gorącą wodą zmieszaną do odpowiedniej temperatury, wyposażone w środki do czyszczenia
i odkażania rąk oraz ręczniki jednorazowego użytku i pojemniki na zużyte ręczniki

 

17. Zawartych w rozp. 853/2004 zał. III sekcji I rozdz. III ust. 5 albo w sekcji II rozdz. III ust. 1 lit.e – były wyposażone w urządzenia do dezynfekcji narzędzi, z dopływem gorącej wody
o temperaturze nie niższej niż 82 °C, lub w alternatywny system o równoważnym skutku,

albo

  w rzeźni rolniczej funkcjonuje system urządzeń do odkażania narzędzi zabezpieczający mięso przed zanieczyszczeniem i umożliwiający dostęp do odkażonych narzędzi podczas produkcji,
a w przypadku gdy do tego odkażania używana jest woda, to jej temperatura powinna być nie niższa niż 82 °C

 

Zatwierdzenie zakładu

Rzeźnie rolnicze podlegają procedurze zatwierdzenia przez powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce prowadzenia działalności, który równolegle nadaje zakładowi nadawaniu weterynaryjny numer indentyfikacyjny z zastosowaniem symbolu 36 – prowadzenie działalności w zakładzie zatwierdzonym korzystającym z krajowych środków dostosowujących.

Podmiot otrzymuje decyzję administracyjną, która powinna wskazywać w uzasadnieniu z jakich odstępstw zakład korzysta, na skutek złożonego przez podmiot wniosku o zatwierdzenie zakładu, przy czym podmiot powinien wskazać czy wnioskuje tylko o ubój zwierząt czy również o rozbiór mięsa) oraz zamierza skorzystać z krajowych środków dostosowujących

Zatwierdzenie poprzedzone jest zatwierdzeniem projektu technologicznego, który podmiot powinien złożyć przed uruchomieniem zakładu powiatowemu lekarzowi weterynarii.

Znakowanie mięsa pochodzącego z „rzeźni rolniczych”

Mięso pochodzące ze zwierząt poddanych ubojowi w „rzeźni rolniczej” po pozytywnym wyniku badania poubojowego opatrzone jest znakiem jakości zdrowotnej ( znak owalny)  zgodnie z art. 48 ust. 2 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2019/627 w przypadku tusz, półtusz itp. zwierząt gospodarskich kopytnych i zwierząt dzikich utrzymywanych w warunkach fermowych, albo znakiem identyfikacyjnym naniesionym zgodnie z załącznikiem II sekcją I do rozporządzenia (WE) 853/2004 w przypadku mięsa drobiowego, zajęczaków i ptaków bezgrzebieniowych oraz  mięsa pochodzącego z rozbioru.

Mięso pochodzące z rzeźni rolniczych będzie mogło być wywożone do innych państw członkowskich oraz do państw trzecich w przypadku, gdy właściwe władze państwa trzeciego nie określiły wymagań,  które nie będą mogły być spełnione.

Kwalifikacje personelu

Osoby przeprowadzające czynności związane z ubojem i obchodzeniem się ze zwierzętami powinny być osobami pełnoletnimi, posiadającymi odpowiedni poziom kwalifikacji, aby wykonywać te czynności, nie powodując u zwierząt jakiegokolwiek niepotrzebnego bólu, niepokoju lub cierpienia. Kwalifikacje teoretyczne powinno się nabywać poprzez uczestnictwo w szkoleniach organizowanych przez lub z udziałem powiatowych lekarzy weterynarii, względnie firm zewnętrznych.

 Pracownicy rzeźni dokonujący uboju zwierząt w ”rzeźniach rolniczych”, są zwolnieni z odbycia trzymiesięcznej praktyki na stanowisku ubojowym, w celu uzyskania  kwalifikacji dla osób uprawnionych do zawodowego uboju, o których mowa rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 9 września 2004 r. w sprawie kwalifikacji osób uprawnionych do zawodowego uboju oraz warunków i metod uboju i uśmiercania zwierząt (Dz. U. z 2019 r. poz. 423 z późn. zm.).

Pamiętać jednak należy, że ubóju zwierząt można dokonać tylko i wyłącznie
po uprzednim pozbawieniu zwierzęcia świadomości, z zastosowaniem metod dopuszczonych   rozporządzeniem (WE) nr 1099/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z 24.09.2009 (Dz.Urz. UE L 303 z 18.11.2009, s.1 z późn. zm.);

Badanie mięsa

                W „rzeźni rolniczej” bezwzględnie obowiązuje badanie mięsa na obecność włośni, jako część badania poubojowego,  metodą właściwą do badania mięsa na obecność włośni jest metoda wytrawiania próbki zbiorczej z zastosowaniem metody magnetycznego mieszania zgodnie z rozporządzeniem wykonawczym Komisji (UE) 2015/1375 z dnia 10 sierpnia 2015 r. ustanawiającym szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włośni (Trichinella) w mięsie. Laboratorium badające oraz lekarza weterynarii przeprowadzającego badanie przedubojowe zwierząt i poubojowe mięsa wyznacza właściwy powiatowy lekarz weterynarii.

 

Zagospodarowanie ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego

                Zgodnie z art. 26 rozporządzenia (WE) 1069/2009 składowanie ubocznych produktów pochodzenia zwierzęcego (uppz) w przedsiębiorstwach lub zakładach zatwierdzonych lub zarejestrowanych zgodnie z  art. 4 rozporządzenia (WE) nr  853/2004 lub z  art.  6 rozporządzenia (WE) nr 852/2004 przebiega w  warunkach, które zapobiegają zanieczyszczeniu krzyżowemu
i, w  stosownym przypadku, w  specjalnie do tego przeznaczonej części przedsiębiorstwa lub zakładu.  Tak więc w rzeźni mogą być przechowywane uppz  różnych kategorii pod warunkiem,
że nie będą stanowiły zagrożenia dla bezpieczeństwa produkowanej żywności. Co do zasady uppz powinny być przekazywane bez nieuzasadnionej zwłoki do podmiotów sektora utylizacyjnego. Jednakże ze względu na możliwość prowadzenia uboju małych ilości zwierząt w różnych odstępach czasowych, wydaje się zasadnym, aby rzeźnia w  procedurach zakładowych ustaliła maksymalny czas przechowywania uppz, uzależniony w szczególności od zaplanowanej częstotliwości uboju oraz liczby i gatunków ubijanych zwierząt.

 

Rzeźnie rolnicze podlegają kontrolom.

                Rzeźnie rolnicze będą poddane co najmniej jednej kontroli przed zatwierdzeniem zakładu oraz będą podlegały okresowym kontrolom przeprowadzanym przez powiatowych lekarzy weterynarii
na podstawie analizy ryzyka. Kontrole te będą obejmowały strukturę, wyposażenie, procedury zapewniające bezpieczeństwo mięsa wdrożone w rzeźni (GHP,GMP, HACCP) jak i wymagania dotyczące dobrostanu zwierząt.

 

Przykładowy schemat małej rzeźni rolniczej –zał. 1.

                                                                                                              Bydgoszcz 19 maja 2020r.

opracowała: lek. wet. Anna Balcerak

Wojewódzki Inspektorat Weterynarii w Bydgoszczy

Sprzedaż bezpośrednia jest jedną z form prowadzenia działalności w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego.

Sprzedaż bezpośrednia w polskim porządku prawnym oznacza, zgodnie z definicją określoną w art. 5 pkt 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 824 ze zm.), działalność, o której mowa w art. 1 ust. 3 lit. c-e rozporządzenia nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. UE. L. z 2004 r. Nr 139, str. 55 ze zm.)  to:

• bezpośrednie dostawy, dokonywane przez producenta, małych ilości surowców do konsumenta końcowego lub lokalnego zakładu detalicznego bezpośrednio zaopatrującego konsumenta końcowego;
• bezpośrednie dostawy, dokonywane przez producenta, małych ilości mięsa z drobiu lub zajęczaków poddanych ubojowi w gospodarstwie rolnym, do konsumenta końcowego lub lokalnego zakładu detalicznego, bezpośrednio dostarczającego przedmiotowe mięso w formie mięsa świeżego konsumentowi końcowemu;
• dostawy małej ilości zwierzyny łownej lub mięsa zwierząt łownych bezpośrednio do konsumenta końcowego lub lokalnego zakładu detalicznego bezpośrednio zaopatrującego konsumenta końcowego, dokonywane przez myśliwych [koła łowieckie].

Prowadzenie sprzedaży bezpośredniej produktów pochodzenia zwierzęcego regulowane jest rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2015 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej (Dz. U. poz. 1703). Ww. rozporządzenie określa wymagania weterynaryjne jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, wielkość, zakres i  obszar produkcji produktów oraz wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia takiej sprzedaży. Do tego rodzaju działalności mają również zastosowanie, w całości lub w pewnym zakresie, również inne przepisy z zakresu bezpieczeństwa żywności, zarówno Unii Europejskiej, jak i przepisy krajowe. Wykaz najważniejszych przepisów z zakresu bezpieczeństwa żywności mających w całości, lub w pewnym zakresie, zastosowanie do sprzedaży bezpośredniej wymieniono w załączniku.

Każdy, kto chce prowadzić działalność w zakresie sprzedaży powinien zgłosić się właściwego terytorialnie powiatowego lekarza weterynarii w celu rejestracji ww. działalności.

Procedura rejestracji podmiotów oraz obowiązki podmiotów dotyczące powiadomienia powiatowego lekarza weterynarii o zakresie, wielkości produkcji, rodzaju produktów, które mają być produkowane w zakładzie zostały określone w art. 19 i 21 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 824 ze zm.).

Należy pamiętać, że pisemny wniosek o wpis do rejestru zakładów do powiatowego lekarza weterynarii podmiot powinien złożyć w terminie co najmniej 30 dni przed dniem rozpoczęcia planowanej działalności. Działalność rejestrowaną można prowadzić dopiero po uzyskaniu decyzji administracyjnej o wpisie do rejestru zakładów, wydanej przez właściwego powiatowego lekarza weterynarii, w której nadaje on zakładowi weterynaryjny numer identyfikacyjny .

Sprzedaż bezpośrednia dotyczy więc wyłącznie nieprzetworzonych produktów pochodzenia zwierzęcego wyprodukowanych przez podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej [z własnych surowców, lub pozyskane od własnych zwierząt] – takich jak:

• tusze lub podroby pozyskane z drobiu i zajęczaków poddanych ubojowi w gospodarstwie rolnym podmiotu,
• tusze lub podroby zwierzyny łownej, pozyskane przez koło łowieckie Polskiego Związku Łowieckiego będące dzierżawcą obwodu łowieckiego albo ośrodek hodowli zwierzyny prowadzony przez zarządcę obwodu łowieckiego,
• produkty rybołówstwa, pozyskane przez uprawnionego do rybactwa w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym lub przez wykonującego rybołówstwo morskie w rozumieniu przepisów o rybołówstwie morskim
• żywe ślimaki lądowe z gatunków Helix pomatia, Cornu asperum aspersum, Cornu aspersum maxima, Helix lucorum oraz z gatunków rodziny Achatiniade,
• mleko surowe, pozyskane w gospodarstwie produkcji mleka
• siara, pozyskana w gospodarstwie produkcji mleka
• surowa śmietana, pozyskana w gospodarstwie produkcji mleka
• jaja pozyskane od drobiu lub ptaków bezgrzebieniowych,
• produkty pszczele nieprzetworzone.

 Sprzedaż produktów pochodzenia zwierzęcego może być prowadzona:

1. przez producenta konsumentowi końcowemu [w miejscach i w sposób określony rozporządzeniem dla poszczególnych zakresów działalności],
2. przez producenta do zakładów prowadzących handel detaliczny bezpośrednio zaopatrujących konsumenta końcowego

Wyjątkiem od reguły prowadzenia sprzedaży przez producenta jest sprzedaż bezpośrednia prowadzona podczas wystaw, festynów, targów lub kiermaszy organizowanych w celach promocji żywności. W takim przypadku podmiot prowadzący sprzedaż bezpośrednią może prowadzić sprzedaż konsumentom końcowym również innych niż własne produktów pochodzenia zwierzęcego, wyprodukowanych przez inny podmiot prowadzący sprzedaż bezpośrednią. Musi jednak spełnić wymagania określone rozporządzeniem [art. 5 ustęp 3].

Sprzedaż bezpośrednia ograniczona jest do obszaru:

1. województwa, w którym odbywa się produkcja tych produktów, lub na obszaru sąsiadujących z nim województw;
2. województw innych niż określone w pkt 1, jeżeli jest prowadzona podczas wystaw, festynów, targów lub kiermaszy, organizowanych w celu promocji tych produktów.

W przypadku prowadzonej sprzedaży bezpośredniej podczas wystaw, festynów, targów lub kiermaszy, organizowanych w celu promocji tych produktów na terenie innego województwa niż tego, w którym odbyła się ich produkcja lub województwa ościennego konieczne jest poinformowanie o tym fakcie powiatowego lekarza weterynarii właściwego ze względu na miejsce prowadzenia planowanej sprzedaży, w terminie 7 dni przed dniem jej rozpoczęcia.

 Informacja taka powinna zawierać:

1. imię i nazwisko albo nazwę podmiotu prowadzącego działalność w zakresie produkcji tych produktów oraz adres miejsca prowadzenia tej działalności;
2. dane dotyczące miejsca i okresu, w których będzie prowadzona sprzedaż tych produktów.

 

Wielkość produkcji w poszczególnych zakresach działalności określa rozporządzenie [art. 6] Wymagania weterynaryjne zostały szczegółowo opisane w rozdziałach od 3 do 9.

 Wymagania weterynaryjne dotyczą:

• pomieszczeń,
• sprzętu,
• instalacji i narzędzi,
• wody i lodu,
• osób mających kontakt z produktami pochodzenia zwierzęcego przy wykonywaniu czynności związanych ze sprzedażą bezpośrednią,
• warunków higienicznych i temperaturowych produkcji i transportu.

Im wyższe jest ryzyko związane z wprowadzaniem do obrotu danego rodzaju żywności tym wymagania weterynaryjne są bardziej restrykcyjne.

Podmiot prowadzący sprzedaż bezpośrednią powinien przeprowadzać we własnym zakresie czynności sprawdzające dotyczące:

• spełniania przez wodę wymagań określonych dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, jeżeli pobiera wodę z własnego ujęcia w procesie produkcji lub sprzedaży bezpośredniej – co najmniej raz w roku,
• posiadania przez osoby, mające kontakt z produktami pochodzenia zwierzęcego przy wykonywaniu czynności związanych ze sprzedażą bezpośrednią, orzeczenia lekarskiego o zdolności do wykonywania prac, przy których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby.

Podmioty prowadzące zarówno sprzedaż bezpośrednią, jak i działalność marginalną, lokalną i ograniczoną, mogą wykorzystywać do produkcji w ramach działalności marginalnej, lokalnej i ograniczonej niektóre własne produkty pochodzenia zwierzęcego wyprodukowane w ramach sprzedaży bezpośredniej pamiętając o wymogach dla surowców zawartych w paragrafie 4 Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 marca 2016 r. w sprawie szczegółowych warunków uznania działalności marginalnej, lokalnej i ograniczonej (Dz. U. poz. 451).

Podmioty prowadzące zarówno sprzedaż bezpośrednią, jak i rolniczy handel detaliczny mogą wykorzystywać do produkcji w rama RHD własne produkty pochodzenia zwierzęcego wyprodukowane w ramach sprzedaży bezpośredniej.

Załącznik 1.

Najważniejsze przepisy Unii Europejskiej i krajowe z zakresu bezpieczeństwa żywności mające w całości lub w pewnym zakresie zastosowanie do sprzedaży bezpośredniej produktów pochodzenia zwierzęcego

I. Prawo UE:

1. Rozporządzenie (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiające ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz. U. UE. L. z 2002 r. Nr 31, str. 1 ze zmianami)
2. Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 931/2011 z dnia 19 września 2011 r. w sprawie wymogów dotyczących możliwości śledzenia ustanowionych rozporządzeniem (WE)
   nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 242, str. 2) – zastosowanie wyłącznie w zakresie sprzedaży bezpośredniej do zakładów prowadzących handel detaliczny bezpośrednio zaopatrujących konsumenta końcowego,
3. Rozporządzenie (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. UE. L. z 2004 r. Nr 139, str. 55 ze zmianami) – zastosowanie wyłącznie w zakresie wskazanym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2016 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej (Dz. U. poz. 1703),
4. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określające przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylające rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. U. UE. L. z 2009 r. Nr 300, str. 1 ze zm.),
5. Rozporządzenie Komisji (UE) nr 142/2011 z dnia 25 lutego 2011 r. w sprawie wykonania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, oraz w sprawie wykonania dyrektywy Rady 97/78/WE w odniesieniu do niektórych próbek i przedmiotów zwolnionych z kontroli weterynaryjnych na granicach w myśl tej dyrektywy(Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 54, str. 1 ze zmianami),
6. Rozporządzenie Rady (WE) nr 1099/2009 z dnia 24 września 2009 r. w sprawie ochrony zwierząt podczas ich uśmiercania (Dz. U. UE. L. z 2009 r. Nr 303, str. 1 ze zm.),
7. Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/1375 z dnia 10 sierpnia 2015 r. ustanawiające szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włośni (Trichinella) w mięsie (Dz. U. UE. L. z 2015 r. Nr 212, str. 7) – zastosowanie wyłącznie w zakresie wskazanym w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2016 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej (Dz. U. poz. 1703),
8. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1881/2006 z dnia 19 grudnia 2006 r. ustalające najwyższe dopuszczalne poziomy niektórych zanieczyszczeń w środkach spożywczych (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 364, str. 5 ze zmianami),
9. Rozporządzenie Komisji (UE) nr 37/2010 z dnia 22 grudnia 2009 r. w sprawie substancji farmakologicznie czynnych i ich klasyfikacji w odniesieniu do maksymalnych limitów pozostałości w środkach spożywczych pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. UE. L. z 2010 r. Nr 15, str. 1 ze zmianami.),
10. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 124/2009 z dnia 10 lutego 2009 r. ustalające maksymalne zawartości w żywności kokcydiostatyków i histomonostatyków pochodzących z nieuniknionego zanieczyszczenia krzyżowego tymi substancjami pasz, dla których nie są one przeznaczone (Dz. U. UE. L. z 2009 r. Nr 40, str. 7 ze zm.).,
11. Rozporządzenie (WE) nr 396/2005 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie najwyższych dopuszczalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności i paszy pochodzenia roślinnego i zwierzęcego oraz na ich powierzchni, zmieniające dyrektywę Rady 91/414/EWG (Dz. U. UE. L. z 2005 r. Nr 70, str. 1 ze zm.).

II. Prawo krajowe:

1. Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1252 ze zmianami).,
2. Ustawa z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 824).,
3. Ustawa z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 797 ze zm.),
4. Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1239 ze zm.),
5. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 30 września 2015 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej (Dz. U. poz. 1703),
6. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 21 października 2016 r. w sprawie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego pochodzących z obszaru podlegającego ograniczeniom w zakresie zdrowia zwierząt (Dz. U. poz. 1762).,
7. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 sierpnia 2014 r. w sprawie wzoru dokumentu handlowego stosowanego przy przewozie, wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego i produktów pochodnych (Dz. U. poz. 1222).

 

 

 

 

 

 

 

 

Wymagania weterynaryjne przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej.

Dz.U.2015.1703 z dnia 2015.10.26

Status: Akt obowiązujący

Wersja od: 1 stycznia 2016r.

 

Wejście w życie:

 1 stycznia 2016 r.

 

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI ¹

z dnia 30 września 2015 r.

w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej ²

Na podstawie art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego (Dz. U. z 2014 r. poz. 1577) zarządza się, co następuje:

Rozdział 1

Przepisy ogólne

§ 1.

Rozporządzenie określa:

1) wymagania weterynaryjne, jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej i przez takie produkty;

2) wielkość, zakres i obszar produkcji produktów, o których mowa w pkt 1;

3) wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej.

§ 2.

Do sprzedaży bezpośredniej dopuszcza się wyłącznie produkty wyprodukowane z własnych surowców przez podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej.

Rozdział 2

Wielkość, zakres i obszar produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej

§ 3.

Do sprzedaży bezpośredniej dopuszcza się:

1) tusze lub podroby, pozyskane z drobiu poddanego ubojowi w gospodarstwie rolnym podmiotu, w przypadku gdy roczna produkcja w tym gospodarstwie nie przekracza:

a) 2500 sztuk indyków lub

b) 10 000 sztuk innych gatunków drobiu

– przeprowadzonemu zgodnie z przepisami o ochronie zwierząt oraz przepisami o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;

2) tusze lub podroby, pozyskane z zajęczaków poddanych ubojowi w gospodarstwie rolnym podmiotu, w przypadku gdy roczna produkcja w tym gospodarstwie nie przekracza 5000 sztuk, a ubój został przeprowadzony zgodnie z przepisami o ochronie zwierząt oraz przepisami o ochronie zdrowia zwierząt oraz zwalczaniu chorób zakaźnych zwierząt;

3) tusze lub podroby, pozyskane przez koło łowieckie Polskiego Związku Łowieckiego będące dzierżawcą obwodu łowieckiego albo ośrodek hodowli zwierzyny prowadzony przez zarządcę obwodu łowieckiego, z:

a) grubej zwierzyny łownej skórowanej albo nieoskórowanej lub

b) drobnej zwierzyny łownej patroszonej albo niewypatroszonej lub opierzonej albo nieopierzonej, lub oskórowanej albo nieoskórowanej

– po odstrzale wykonanym zgodnie z przepisami prawa łowieckiego;

4) produkty rybołówstwa, pozyskane przez uprawnionego do rybactwa w rozumieniu przepisów o rybactwie śródlądowym lub przez wykonującego rybołówstwo morskie w rozumieniu przepisów o rybołówstwie morskim:

a) żywe lub

b) uśmiercone i:

– niepoddane czynnościom naruszającym ich pierwotną budowę anatomiczną,

– poddane czynnościom wykrwawiania, odgławiania, usuwania płetw lub patroszenia;

5) żywe ślimaki lądowe z gatunków Helix pomatia ³ Cornu aspersum aspersum ⁴ Cornu aspersum maxima ⁵ Helix lucorum oraz z gatunków z rodziny Achatinidae;

6) mleko surowe, siarę, surową śmietanę, pozyskane w gospodarstwie produkcji mleka;

7) jaja pozyskane od drobiu lub ptaków bezgrzebieniowych;

8) produkty pszczele nieprzetworzone, w tym miód, pyłek pszczeli, pierzgę, mleczko pszczele.

§ 4.

Prowadzi się sprzedaż bezpośrednią produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 3:

1) pkt 1, 2 i 5:

a) konsumentowi końcowemu:

– w miejscach, w których odbywa się produkcja tych produktów, w tym znajdujących się na terenie gospodarstwa rolnego, lub

– na targowiskach, lub

– z obiektów lub urządzeń ruchomych lub tymczasowych, w tym ze specjalistycznych środków transportu, znajdujących się na terenie miejsc, w których odbywa się produkcja tych produktów, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

b) do zakładów prowadzących handel detaliczny bezpośrednio zaopatrujących konsumenta końcowego;

2) pkt 3:

a) konsumentowi końcowemu:

– w miejscach, w których odbywa się produkcja tych produktów, w tym znajdujących się na terenie obwodu łowieckiego dzierżawionego przez koło łowieckie Polskiego Związku Łowieckiego albo zarządzanego przez ośrodek hodowli zwierzyny, lub

– na targowiskach, lub

– z obiektów lub urządzeń ruchomych lub tymczasowych, w tym ze specjalistycznych środków transportu, znajdujących się na terenie miejsc, w których odbywa się produkcja tych produktów, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

b) do zakładów prowadzących handel detaliczny bezpośrednio zaopatrujących konsumenta końcowego;

3) pkt 4:

a) konsumentowi końcowemu:

– w miejscach, w których odbywa się produkcja tych produktów, w tym znajdujących się na terenie gospodarstwa rybackiego lub gospodarstwa rolnego, lub ze statków, z wyłączeniem statków zamrażalni i statków przetwórni, lub

– na targowiskach, lub

– z obiektów lub urządzeń ruchomych lub tymczasowych, w tym ze specjalistycznych środków transportu, znajdujących się na terenie miejsc, w których odbywa się produkcja tych produktów, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

b) do zakładów prowadzących handel detaliczny bezpośrednio zaopatrujących konsumenta końcowego;

4) pkt 6:

a) konsumentowi końcowemu:

– na terenie gospodarstwa produkcji mleka lub

– na targowiskach, lub

– z obiektów lub urządzeń ruchomych lub tymczasowych, w tym ze specjalistycznych środków transportu, znajdujących się na terenie gospodarstwa produkcji mleka, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

– z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności, w przypadku mleka surowego, siary i surowej śmietany, znajdujących się na terenie miejsc, w których odbywa się produkcja tych produktów, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

b) do zakładów prowadzących handel detaliczny bezpośrednio zaopatrujących konsumenta końcowego;

5) pkt 7:

a) konsumentowi końcowemu:

– w miejscach, w których odbywa się produkcja tych produktów, w tym znajdujących się na terenie gospodarstwa rolnego, lub

– na targowiskach, lub

– z obiektów lub urządzeń ruchomych lub tymczasowych, w tym ze specjalistycznych środków transportu, znajdujących się na terenie miejsc, w których odbywa się produkcja tych produktów, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

– z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności, znajdujących się na terenie miejsc, w których odbywa się produkcja tych produktów, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

b) do zakładów prowadzących handel detaliczny bezpośrednio zaopatrujących konsumenta końcowego;

6) pkt 8:

a) konsumentowi końcowemu:

– w miejscach, w których odbywa się produkcja tych produktów, w tym znajdujących się na terenie gospodarstwa rolnego lub pasieki, lub

– na targowiskach, lub

– z obiektów lub urządzeń ruchomych lub tymczasowych, w tym ze specjalistycznych środków transportu, znajdujących się na terenie miejsc, w których odbywa się produkcja tych produktów, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

– z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności, znajdujących się na terenie miejsc, w których odbywa się produkcja tych produktów, na terenie targowisk lub poza nimi, lub

b) do zakładów prowadzących handel detaliczny bezpośrednio zaopatrujących konsumenta końcowego.

§ 5.

1. Sprzedaż bezpośrednia produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 3, może być prowadzona na obszarze:

1) województwa, w którym odbywa się produkcja tych produktów, lub na obszarze sąsiadujących z nim województw;

2) województw innych niż określone w pkt 1, jeżeli jest prowadzona podczas wystaw, festynów, targów lub kiermaszy, organizowanych w celu promocji tych produktów.

2. Sprzedaż bezpośrednia produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 3, może być prowadzona na obszarze, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jeżeli podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej przekaże powiatowemu lekarzowi weterynarii właściwemu ze względu na miejsce, w którym zamierza prowadzić sprzedaż, co najmniej na 7 dni przed dniem jej rozpoczęcia, pisemną informację zawierającą:

1) imię i nazwisko albo nazwę podmiotu prowadzącego działalność w zakresie produkcji tych produktów oraz adres miejsca prowadzenia tej działalności;

2) dane dotyczące miejsca i okresu, w których będzie prowadzona sprzedaż tych produktów.

3. Sprzedaż bezpośrednia produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w § 3, wyprodukowanych przez podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej może być dokonywana przez inny podmiot prowadzący taką działalność, jeżeli:

1) zakłady prowadzone przez te podmioty zostały wpisane do rejestru zakładów, o którym mowa w ustawie z dnia 16 grudnia 2005 r. o produktach pochodzenia zwierzęcego, w tym samym powiecie;

2) sprzedaż jest prowadzona podczas wystaw, festynów, targów lub kiermaszy, organizowanych w celu promocji produktów pochodzenia zwierzęcego;

3) podmiot posiada w miejscu sprzedaży:

a) imienne upoważnienie do prowadzenia sprzedaży udzielone mu przez podmiot, który wyprodukował produkty pochodzenia zwierzęcego,

b) kopię decyzji o wpisie podmiotu, który wyprodukował produkty pochodzenia zwierzęcego, do rejestru zakładów prowadzących sprzedaż bezpośrednią takich produktów;

4) przy transporcie i sprzedaży bezpośredniej produktów pochodzenia zwierzęcego zostały spełnione wymagania weterynaryjne określone w rozporządzeniu.

§ 6.

1. Wielkość produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej wynosi nie więcej niż:

1) 50 sztuk tygodniowo – w przypadku tusz indyków, wraz z podrobami pozyskanymi z tych indyków;

2) 500 sztuk tygodniowo – w przypadku tusz gęsi, wraz z podrobami pozyskanymi z tych gęsi;

3) 200 sztuk tygodniowo – w przypadku tusz innych gatunków drobiu niż wymienione w pkt 1 i 2, wraz z podrobami pozyskanymi z tego drobiu;

4) 100 sztuk tygodniowo – w przypadku tusz zajęczaków, wraz z podrobami pozyskanymi z tych zajęczaków;

5) 10 000 kg rocznie – w przypadku tusz grubej zwierzyny łownej, wraz z podrobami pozyskanymi z tej zwierzyny;

6) 10 000 kg rocznie – w przypadku tusz drobnej zwierzyny łownej, wraz z podrobami pozyskanymi z tej zwierzyny;

7) 1000 kg rocznie – w przypadku żywych ślimaków lądowych;

8) 1000 litrów tygodniowo – w przypadku mleka surowego albo mleka surowego i siary;

9) 200 litrów tygodniowo – w przypadku surowej śmietany;

10) 2450 sztuk tygodniowo – w przypadku jaj pozyskanych od drobiu;

11) 500 sztuk rocznie – w przypadku jaj pozyskanych od ptaków bezgrzebieniowych.

2. Powiatowy lekarz weterynarii właściwy ze względu na miejsce prowadzenia przez podmiot działalności w zakresie produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, o których mowa w ust. 1 pkt 1-4 i 8-10, na wniosek tego podmiotu, może wyrazić zgodę na przekroczenie w danym tygodniu wielkości produkcji tych produktów pod warunkiem zachowania rocznego limitu wielkości tej produkcji, który wynosi:

1) 2500 sztuk – w przypadku tusz indyków, wraz z podrobami pozyskanymi z tych indyków;

2) 10 000 sztuk – w przypadku tusz innych gatunków drobiu niż wymieniony w pkt 1, wraz z podrobami pozyskanymi z tego drobiu;

3) 5000 sztuk – w przypadku tusz zajęczaków, wraz z podrobami pozyskanymi z tych zajęczaków;

4) 52 000 litrów – w przypadku mleka surowego albo mleka surowego i siary;

5) 10 400 litrów – w przypadku surowej śmietany;

6) 127 400 sztuk – w przypadku jaj pozyskanych od drobiu.

Rozdział 3

Wymagania weterynaryjne, jakie powinny być spełnione przy produkcji tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, oraz wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej tych produktów

§ 7.

1. Pomieszczenia, w których produkuje się tusze lub podroby pozyskane z drobiu i zajęczaków lub w których prowadzi się sprzedaż bezpośrednią tych produktów, z wyjątkiem sprzedaży bezpośredniej, o której mowa w § 4 pkt 1 lit. a tiret trzecie:

1) konstruuje się w sposób zapewniający uniknięcie ryzyka zanieczyszczenia produktów pochodzenia zwierzęcego oraz przestrzeganie zasad higieny;

2) wyposaża się w:

a) sprzęt i urządzenia zapewniające ochronę przed gromadzeniem się zanieczyszczeń i przestrzeganie zasad higieny,

b) wentylację wykluczającą powstawanie skroplin na ścianach i sufitach oraz na powierzchni urządzeń,

c) naturalne lub sztuczne oświetlenie niepowodujące zmiany barw produktów pochodzenia zwierzęcego,

d) urządzenia dostarczające bieżącą ciepłą i zimną wodę w ilości wystarczającej do celów produkcyjnych i sanitarnych;

3) zabezpiecza się przed dostępem zwierząt, w szczególności owadów, ptaków i gryzoni;

4) mają ściany, posadzki, sufity, drzwi i okna w dobrym stanie technicznym, o powierzchniach łatwych do czyszczenia i dezynfekcji; okna i drzwi są szczelne.

2. W pomieszczeniach, o których mowa w ust. 1, zapewnia się:

1) wyodrębnione miejsce na sprzęt i środki do czyszczenia i dezynfekcji;

2) wyodrębnione, zamykane miejsce do przechowywania materiałów opakowaniowych, chyba że materiały te są przechowywane w zamykanych pojemnikach;

3) co najmniej jedną umywalkę przeznaczoną do mycia rąk, z ciepłą i zimną wodą, zaopatrzoną w środki do mycia rąk i ich higienicznego suszenia, usytuowaną w miejscu oddalonym od stanowisk do mycia lub przygotowywania produktów do sprzedaży bezpośredniej;

4) toaletę spłukiwaną wodą:

a) wyposażoną w naturalną lub mechaniczną wentylację, której drzwi wejściowe nie otwierają się bezpośrednio do pomieszczenia, w którym odbywa się produkcja lub znajdują się produkty pochodzenia zwierzęcego, lub

b) zlokalizowaną w pobliżu miejsca produkcji lub pomieszczenia, w którym znajdują się produkty pochodzenia zwierzęcego;

5) osobom wykonującym czynności związane z produkcją i sprzedażą bezpośrednią możliwość zmiany odzieży własnej na odzież roboczą lub ochronną, zmiany obuwia oraz oddzielnego przechowywania odzieży własnej.

§ 8.

1. Obiekty i urządzenia ruchome lub tymczasowe, w tym specjalistyczne środki transportu, z których prowadzi się sprzedaż bezpośrednią tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków lub w których transportuje się te produkty:

1) konstruuje się w sposób zapobiegający zanieczyszczeniu produktów pochodzenia zwierzęcego;

2) utrzymuje się w dobrym stanie technicznym;

3) mają wyodrębnione, zamykane miejsce albo pojemnik do przechowywania materiałów opakowaniowych, jeżeli produkty pochodzenia zwierzęcego są pakowane podczas sprzedaży.

2. W przypadku sprzedaży bezpośredniej z obiektów i urządzeń ruchomych lub tymczasowych, o których mowa w ust. 1, lub w przypadku transportu w tych obiektach i urządzeniach jednocześnie z produktami pochodzenia zwierzęcego wymienionymi w ust. 1 innego rodzaju produktów pochodzenia zwierzęcego zapewnia się rozdzielenie tych produktów w sposób uniemożliwiający ich zanieczyszczenie.

§ 9.

Instalacje, urządzenia i sprzęt, stosowane przy produkcji lub sprzedaży bezpośredniej tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków, mające kontakt z tymi produktami:

1) wykonuje się z materiałów wykluczających możliwość zanieczyszczenia tych produktów;

2) utrzymuje się w czystości i dobrym stanie technicznym.

§ 10.

1. Czyszczenie i dezynfekcję instalacji, urządzeń oraz sprzętu, w tym opakowań wielokrotnego użytku, mających kontakt z tuszami lub podrobami pozyskanymi z drobiu i zajęczaków, przeprowadza się z użyciem środków, które nie wpływają negatywnie na te produkty, gdy nastąpi ich kontakt z wyczyszczoną lub zdezynfekowaną powierzchnią.

2. Dezynfekcję drobnego sprzętu, w tym noży, przeprowadza się w wodzie w temperaturze nie niższej niż 82°C lub z wykorzystaniem innej metody zapewniającej równoważny skutek.

3. Czyszczenie i dezynfekcję instalacji, urządzeń oraz sprzętu, w tym opakowań wielokrotnego użytku, przeprowadza się po zakończeniu cyklu produkcyjnego lub po każdym zakończeniu pracy, lub częściej – jeżeli jest to konieczne.

§ 11.

1. Przy produkcji i sprzedaży bezpośredniej tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków używa się wody spełniającej wymagania określone dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.

2. Do produkcji lub przechowywania tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków używa się lodu pozyskanego wyłącznie z wody, o której mowa w ust. 1.

§ 12.

Pomieszczenia, o których mowa w § 7, oraz obiekty i urządzenia ruchome lub tymczasowe, o których mowa w § 8 ust. 1, utrzymuje się w czystości, stosując czyszczenie i dezynfekcję, oraz zapewnia się w nich możliwość utrzymywania właściwej temperatury przechowywania produktów.

§ 13.

Osoby mające kontakt z tuszami lub podrobami pozyskanymi z drobiu i zajęczaków przy wykonywaniu czynności związanych ze sprzedażą bezpośrednią:

1) przestrzegają zasad higieny w procesie produkcji i sprzedaży;

2) posiadają orzeczenie lekarskie o zdolności do wykonywania prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia lub choroby zakaźnej na inne osoby, wydane na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;

3) używają czystej, w jasnym kolorze, odzieży roboczej, nakrycia głowy zasłaniającego włosy oraz obuwia roboczego;

4) myją ręce przed każdym przystąpieniem do pracy oraz po każdym zabrudzeniu.

§ 14.

Tusze lub podroby pozyskane z drobiu i zajęczaków przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej:

1) powinny być świeże, o cechach organoleptycznych charakterystycznych dla takich produktów pochodzenia zwierzęcego;

2) przechowuje się, transportuje i sprzedaje w warunkach uniemożliwiających ich zanieczyszczenie, w szczególności namnażanie się chorobotwórczych mikroorganizmów lub tworzenie się toksyn oraz psucie się.

§ 15.

1. Temperatura przechowywanych lub transportowanych tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej nie może być wyższa niż 4°C.

2. Tusze lub podroby pozyskane z drobiu i zajęczaków przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej niezwłocznie schładza się albo zamraża.

3. Temperatura, o której mowa w ust. 1, może być wyższa o 2°C podczas transportu do:

1) miejsc, w których prowadzi się sprzedaż bezpośrednią konsumentom końcowym, lub

2) zakładu prowadzącego handel detaliczny bezpośrednio zaopatrującego konsumenta końcowego

– jeżeli ten transport trwa nie dłużej niż 2 godziny, a po jego zakończeniu produkty pochodzenia zwierzęcego zostaną schłodzone do temperatury określonej w ust. 1.

§ 16.

1. Tusze pozyskane z nutrii przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej poddaje się badaniu na włośnie przeprowadzanemu w sposób określony w załączniku I i III do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1375 z dnia 10 sierpnia 2015 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włośni (Trichinella) w mięsie (Dz. Urz. UE L 212 z 11.08.2015, str. 7).

2. Tusze i podroby pozyskane z nutrii mogą być przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli w wyniku badania, o którym mowa w ust. 1, nie stwierdzono obecności włośni.

§ 17.

1. Z produktami ubocznymi pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r. określającym przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi, i uchylającym rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300 z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.), powstającymi przy produkcji tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej postępuje się w sposób wykluczający możliwość zanieczyszczenia tych tusz lub podrobów.

2. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej zapewnia odpowiednie warunki do przechowywania i usuwania powstałych odpadów stałych i płynnych, zgodnie z zasadami higieny oraz przepisami o odpadach.

§ 18.

Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej sprawdza:

1) co najmniej raz w roku, czy woda spełnia wymagania określone dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, jeżeli pobiera wodę z własnego ujęcia w procesie produkcji lub sprzedaży bezpośredniej;

2) czy osoby mające kontakt z tuszami lub podrobami pozyskanymi z drobiu i zajęczaków posiadają orzeczenie lekarskie, o którym mowa w § 13 pkt 2.

§ 19.

1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji tusz lub podrobów pozyskanych z drobiu i zajęczaków przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej prowadzi i przechowuje dokumentację, zawierającą informacje o:

1) ilości sprzedanych w danym tygodniu produktów;

2) wynikach czynności sprawdzających, o których mowa w § 18, oraz przeprowadzonych badaniach, o których mowa w § 16.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez rok następujący po roku, w którym została sporządzona, i udostępnia się na żądanie właściwego powiatowego lekarza weterynarii.

Rozdział 4

Wymagania weterynaryjne, jakie powinny być spełnione przy produkcji tusz lub podrobów pozyskanych ze zwierząt łownych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, oraz wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej tych produktów

§ 20.

1. Odstrzelone zwierzęta łowne, z których pozyskuje się tusze lub podroby przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, poddaje się:

1) oględzinom przez osobę przeszkoloną zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące higieny w odniesieniu do żywności pochodzenia zwierzęcego (Dz. Urz. UE L 139 z 30.04.2004, str. 55, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 3, t. 45, str. 14), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 853/2004",

2) wytrzewieniu na łowisku – w przypadku grubej zwierzyny łownej

– w sposób określony w załączniku III do rozporządzenia nr 853/2004 w sekcji IV odpowiednio w rozdziale II i III.

2. Tusze lub podroby pozyskane ze zwierząt łownych mogą być przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli w wyniku oględzin, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie stwierdzono występowania nietypowych cech, które mogłyby mieć wpływ na zdrowie konsumenta końcowego, a zwierzęta łowne zostały odstrzelone w miejscu, co do którego nie ma podejrzeń o skażenie środowiska, oraz bezpośrednio przed odstrzałem nie wykazywały nietypowego zachowania.

§ 21.

1. Tusze pozyskane z dzików przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej poddaje się badaniu na włośnie przeprowadzanemu w sposób określony w załączniku I i III do rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/1375 z dnia 10 sierpnia 2015 r. ustanawiającego szczególne przepisy dotyczące urzędowych kontroli w odniesieniu do włośni (Trichinella) w mięsie.

2. Tusze i podroby pozyskane z dzików mogą być przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli w wyniku badania, o którym mowa w ust. 1, nie stwierdzono obecności włośni.

§ 22.

1. Temperatura przechowywanych lub transportowanych tusz i podrobów pozyskanych ze zwierząt łownych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej nie może być wyższa niż:

1) 4°C – w przypadku tusz i podrobów drobnej zwierzyny łownej;

2) 3 °C – w przypadku podrobów grubej zwierzyny łownej;

3) 7°C – w przypadku tusz grubej zwierzyny łownej.

2. Tusze lub podroby pozyskane ze zwierząt łownych przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej niezwłocznie schładza się albo zamraża.

3. Temperatury, o których mowa w ust. 1, mogą być wyższe o 2°C podczas transportu do:

1) miejsc, w których prowadzi się sprzedaż bezpośrednią konsumentom końcowym, lub

2) zakładu prowadzącego handel detaliczny bezpośrednio zaopatrującego konsumenta końcowego

– jeżeli ten transport trwa nie dłużej niż 2 godziny, a po jego zakończeniu produkty zostaną schłodzone do temperatury określonej w ust. 1.

§ 23.

Do produkcji i sprzedaży bezpośredniej tusz lub podrobów pozyskanych ze zwierząt łownych stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 7-14, § 17 i § 18.

§ 24.

1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji tusz lub podrobów pozyskanych ze zwierząt łownych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej prowadzi i przechowuje dokumentację, zawierającą informacje o:

1) ilości sprzedanych w danym miesiącu produktów;

2) wynikach czynności sprawdzających, o których mowa w § 18, oraz przeprowadzonych badaniach, o których mowa w § 21.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez rok następujący po roku, w którym została sporządzona, i udostępnia się na żądanie właściwego powiatowego lekarza weterynarii.

Rozdział 5

Wymagania weterynaryjne, jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów rybołówstwa przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, oraz wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej tych produktów

§ 25.

1. Do produkcji i sprzedaży bezpośredniej produktów rybołówstwa stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 5, § 8-10, § 12-14 i § 17.

2. W przypadku produkcji i sprzedaży bezpośredniej produktów rybołówstwa, o których mowa w § 3 pkt 4 lit. b tiret drugie, prowadzonej w pomieszczeniach, z wyjątkiem pomieszczeń znajdujących się na statkach, stosuje się dodatkowo odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 1-4.

§ 26.

1. Przy produkcji i sprzedaży bezpośredniej produktów rybołówstwa używa się wody spełniającej wymagania dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi.

2. Przy produkcji i sprzedaży bezpośredniej produktów rybołówstwa może być używana również:

1) czysta woda morska lub słodka – w przypadku produktów rybołówstwa, o których mowa w § 3 pkt 4 lit. a i lit. b tiret pierwsze, lub

2) czysta woda morska – w przypadku produktów rybołówstwa, o których mowa w § 3 pkt 4 lit. b tiret drugie.

3. Do produkcji lub przechowywania produktów rybołówstwa przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej używa się lodu pozyskanego z wody, o której mowa w ust. 1, lub z:

1) czystej wody morskiej lub słodkiej – w przypadku produktów rybołówstwa, o których mowa w § 3 pkt 4 lit. b tiret pierwsze, lub

2) czystej wody morskiej – w przypadku produktów rybołówstwa, o których mowa w § 3 pkt 4 lit. b tiret drugie.

§ 27.

1. Temperatura przechowywanych lub transportowanych produktów rybołówstwa przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, z wyjątkiem żywych produktów rybołówstwa, nie może być wyższa niż 2°C.

2. Produkty rybołówstwa przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, z wyjątkiem żywych produktów rybołówstwa, niezwłocznie schładza się.

3. Temperatura, o której mowa w ust. 1, może być wyższa o 2°C podczas transportu do:

1) miejsc, w których prowadzi się sprzedaż bezpośrednią konsumentom końcowym, lub

2) zakładu prowadzącego handel detaliczny bezpośrednio zaopatrującego konsumenta końcowego

– jeżeli ten transport trwa nie dłużej niż 2 godziny, a po jego zakończeniu produkty zostaną schłodzone do temperatury określonej w ust. 1.

§ 28.

Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej sprawdza:

1) co najmniej raz w roku, czy woda spełnia wymagania określone dla wody przeznaczonej do spożycia przez ludzi, jeżeli pobiera wodę z własnego ujęcia w procesie produkcji lub sprzedaży bezpośredniej;

2) czy osoby mające kontakt z produktami rybołówstwa posiadają orzeczenie lekarskie, o którym mowa w § 13 pkt 2.

§ 29.

1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów rybołówstwa przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej prowadzi i przechowuje dokumentację, zawierającą informacje o:

1) ilości sprzedanych w danym miesiącu produktów;

2) wynikach czynności sprawdzających, o których mowa w § 28.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez rok następujący po roku, w którym została sporządzona, i udostępnia się na żądanie właściwego powiatowego lekarza weterynarii.

Rozdział 6

Wymagania weterynaryjne, jakie powinny być spełnione przy produkcji żywych ślimaków lądowych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, oraz wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej tych produktów

§ 30.

Do produkcji i sprzedaży bezpośredniej żywych ślimaków lądowych stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 5, § 8-10, § 11 ust. 1, § 12-14, § 17 i § 18.

§ 31.

1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji żywych ślimaków lądowych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej prowadzi i przechowuje dokumentację, zawierającą informacje o:

1) ilości sprzedanych w danym miesiącu produktów;

2) wynikach czynności sprawdzających, o których mowa w § 18.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez rok następujący po roku, w którym została sporządzona, i udostępnia się na żądanie właściwego powiatowego lekarza weterynarii.

Rozdział 7

Wymagania weterynaryjne, jakie powinny być spełnione przy produkcji mleka surowego, siary i surowej śmietany przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, oraz wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej tych produktów

§ 32.

1. Mleko surowe i siarę przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej pozyskuje się w sposób higieniczny, zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku III do rozporządzenia nr 853/2004 w sekcji IX w rozdziale I w podrozdziale I i II.

2. Mleko surowe, z wyjątkiem mleka surowego, o którym mowa w ust. 4, i siarę przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej poddaje się badaniu na oznaczenie liczby bakterii, przeprowadzanemu co najmniej raz w miesiącu przez laboratorium, o którym mowa w art. 25 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. o Inspekcji Weterynaryjnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1482).

3. Mleko surowe, z wyjątkiem mleka surowego, o którym mowa w ust. 4, i siara mogą być przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli w pojedynczej próbce, losowo pobranej do badania, o którym mowa w ust. 2, liczba bakterii przy temperaturze 30°C wynosi nie więcej niż:

1) 300 000 jtk na ml – w przypadku mleka surowego i siary pozyskanych od krów;

2) 500 000 jtk na ml – w przypadku mleka surowego i siary pozyskanych od samic zwierząt z gatunków innych niż wymieniony w pkt 1.

4. Mleko surowe przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej przechowywane w tym samym zbiorniku co mleko surowe wyprodukowane w ramach produkcji podstawowej, pozyskane przez podmiot prowadzący zarówno działalność w zakresie produkcji mleka surowego przeznaczonego do sprzedaży bezpośredniej, jak i produkcję podstawową tego produktu, poddaje się badaniu na oznaczenie liczby bakterii i komórek somatycznych, zgodnie z wymaganiami określonymi w załączniku III do rozporządzenia nr 853/2004 w sekcji IX w rozdziale I w podrozdziale III w ust. 3.

5. Mleko surowe, o którym mowa w ust. 4, może być przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli spełnia wymagania dotyczące liczby bakterii i komórek somatycznych, o których mowa w załączniku III do rozporządzenia nr 853/2004 w sekcji IX w rozdziale I w podrozdziale III w ust. 3.

6. Mleko surowe może być przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli spełnia wymagania dotyczące pozostałości antybiotyków, o których mowa w załączniku III do rozporządzenia nr 853/2004 w sekcji IX w rozdziale I w podrozdziale III w ust. 4.

7. Surowa śmietana może być przeznaczona do sprzedaży bezpośredniej, jeżeli została wyprodukowana z mleka surowego spełniającego wymagania, o których mowa w ust. 3 albo w ust. 5, oraz w ust. 6.

§ 33.

Mleko surowe, siarę i surową śmietanę przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej przechowuje się w czystych, zamkniętych pojemnikach umożliwiających sprzedaż bezpośrednią tych produktów w higienicznych warunkach konsumentom końcowym lub w czystych, zamkniętych opakowaniach jednostkowych.

§ 34.

1. Temperatura przechowywanego lub transportowanego mleka surowego, siary i surowej śmietany przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej nie może być wyższa niż 6°C.

2. Mleko surowe, siarę i surową śmietanę przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej niezwłocznie schładza się.

3. Temperatura, o której mowa w ust. 1, może być wyższa o 2°C podczas transportu do:

1) miejsc, w których prowadzi się sprzedaż bezpośrednią konsumentom końcowym, lub

2) zakładu prowadzącego handel detaliczny bezpośrednio zaopatrującego konsumenta końcowego

– jeżeli ten transport trwa nie dłużej niż 2 godziny, a po jego zakończeniu produkty zostaną schłodzone do temperatury określonej w ust. 1.

4. Temperatura mleka surowego lub siary przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej w gospodarstwie produkcji mleka przed upływem 2 godzin od udoju może być wyższa niż temperatura określona w ust. 1.

§ 35.

1. Do produkcji i sprzedaży bezpośredniej mleka surowego, siary i surowej śmietany, z wyjątkiem sprzedaży bezpośredniej z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności, stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 5, § 8-14, § 17 i § 18.

2. Do sprzedaży bezpośredniej mleka surowego, siary i surowej śmietany z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 8-10, § 11 ust. 1, § 12-14, § 17 i § 18.

§ 36.

1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji mleka surowego, siary i surowej śmietany przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej prowadzi i przechowuje dokumentację, zawierającą informacje o:

1) ilości sprzedanych w danym tygodniu produktów;

2) wynikach czynności sprawdzających, o których mowa w § 18, oraz przeprowadzonych badaniach, o których mowa w § 32 ust. 2.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez rok następujący po roku, w którym została sporządzona, i udostępnia się na żądanie właściwego powiatowego lekarza weterynarii.

Rozdział 8

Wymagania weterynaryjne, jakie powinny być spełnione przy produkcji jaj przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, oraz wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej tych produktów

§ 37. Jaja przeznaczone do sprzedaży bezpośredniej:

1) są czyste, suche, pozbawione obcych zapachów oraz skutecznie zabezpieczone przed wstrząsami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych;

2) dostarcza się konsumentom końcowym nie później niż w terminie do 21 dni od dnia ich zniesienia.

§ 38.

1. Do produkcji i sprzedaży bezpośredniej jaj, z wyjątkiem sprzedaży bezpośredniej z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności, stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 5, § 8-10, § 11 ust. 1, § 12-14, § 17 i § 18.

2. Do sprzedaży bezpośredniej jaj z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 8-10, § 11 ust. 1, § 12-14, § 17 i § 18.

§ 39.

1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji jaj przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej prowadzi i przechowuje dokumentację, zawierającą informacje o:

1) ilości sprzedanych produktów w danym:

a) tygodniu – w przypadku jaj pozyskanych od drobiu,

b) miesiącu – w przypadku jaj pozyskanych od ptaków bezgrzebieniowych;

2) wynikach czynności sprawdzających, o których mowa w § 18.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez rok następujący po roku, w którym została sporządzona, i udostępnia się na żądanie właściwego powiatowego lekarza weterynarii.

Rozdział 9

Wymagania weterynaryjne, jakie powinny być spełnione przy produkcji produktów pszczelich nieprzetworzonych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej, oraz wymagania weterynaryjne dla miejsc prowadzenia sprzedaży bezpośredniej tych produktów

§ 40.

1. Do produkcji i sprzedaży bezpośredniej produktów pszczelich nieprzetworzonych, z wyjątkiem sprzedaży bezpośredniej z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności, stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 7 ust. 2 pkt 5, § 8-10, § 11 ust. 1, § 12-14, § 17 i § 18.

2. Do sprzedaży bezpośredniej produktów pszczelich nieprzetworzonych z urządzeń dystrybucyjnych do sprzedaży żywności stosuje się odpowiednio wymagania weterynaryjne, o których mowa w § 8-10, § 11 ust. 1, § 12-14, § 17 i § 18.

§ 41.

1. Podmiot prowadzący działalność w zakresie produkcji produktów pszczelich nieprzetworzonych przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej prowadzi i przechowuje dokumentację, zawierającą informacje o:

1) ilości sprzedanych w danym miesiącu produktów;

2) wynikach czynności sprawdzających, o których mowa w § 18.

2. Dokumentację, o której mowa w ust. 1, przechowuje się przez rok następujący po roku, w którym została sporządzona, i udostępnia się na żądanie właściwego powiatowego lekarza weterynarii.

Rozdział 10

Przepisy końcowe

§ 42.

Traci moc rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 29 grudnia 2006 r. w sprawie wymagań weterynaryjnych przy produkcji produktów pochodzenia zwierzęcego przeznaczonych do sprzedaży bezpośredniej (Dz. U. z 2007 r. Nr 5, poz. 38).

§ 43.

Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

---

¹ Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi kieruje działem administracji rządowej – rolnictwo, na podstawie § 1 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 22 września 2014 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi (Dz. U. poz. 1261).

² Niniejsze rozporządzenie zostało notyfikowane Komisji Europejskiej w dniu 26 lutego 2015 r. pod numerem 2015/0082/PL, zgodnie z § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597), które wdraża postanowienia dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, str. 37, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337, z późn. zm.).

³ Dawniej Helix pomatia Linné.

⁴ Dawniej Helix aspersa Müller.

⁵ Dawniej Helix aspersum maxima lub Helix aspersa aspersa.

 

opracowała: lek. wet. Violetta Gałązka –Kowalczyk
Wojewódzki Inspektorat Weterynarii w Bydgoszczy

                                                                                                      Bydgoszcz  19 maja 2020r.

---

 

 

Kujawsko-Pomorskie DNI POLA w rubnie koło Chełmna

 

 

 XXIV KUJAWSKO-POMORSKIE DNI POLA w Grubnie do 10.09

Zapraszamy do indywidualnego oglądania poletek uprawowych w Grubnie i odwiedzin naszej strony internetowej, gdzie umieszczamy aktualne informacje i zdjęcia z poletek. 

 

Wystąpienie ministra rolnictwa Jana Krzysztofa Ardanowskiego na otwarciu XXIV Kujawsko -Pomorskich Dni Pola w Grubnie

 

Relacja z XXIV Kujawsko-Pomorskich DNI POLA w Grubnie

 

 

 

 Kujawsko-Pomorskie DNI POLA 2020
 

Artykuły:

Święto kukurydzy w Grubnie – szkolenie polowe 10.09.2020

To był dobry rok dla ziemniaka – szkolenie w Grubnie 4.09.2020

Rzepak w Grubnie już zasiany 26.08.2020

Tuż przed żniwami w Grubnie 22.07.2020

Lustracja kolekcji w Grubnie 6.07.2020

XXIV Kujawsko-Pomorskie DNI POLA w Grubnie 6-7.06.2020

Lustracja poletek w Grubnie 16.06.2020

Lustracja ozimin w Grubnie 22.05.2020

To będzie trudny rok dla roślin

W tym roku w Grubnie wcześnie zasiano strączkowe i zboża jare

Po lustracji w Grubnie

 

Filmy:

 

 

Monitoring ozimych na poletkach w Grubnie 22 maja 2020

 

Siew kukurydzy na poletkach w Grubnie 23 kwietnia 2020

 

Siew strączkowych i zbóż jarych na poletkach w Grubnie 19 marca 2020

 

Monitoring ozimych na poletkach w Grubnie 25 lutego 2020

 

Siew rzepaku na poletkach w Grubnie 28 sierpnia 2019

 

 

 

Kujawsko-Pomorskie DNI POLA w Grubnie
organizowane są od 1997 roku. Te polowe spotkania rolników, hodowców roślin oraz producentów nawozów, środków ochrony roślin, maszyn i urządzeń dla rolnictwa odbędą się w tym roku w zmienionej formie.

Głównym akcentem DNI POLA jest prezentowanie na obszarze około 3 ha odmian roślin uprawnych w trakcie wegetacji:
–    około 250 odmian zbóż, kukurydzy, rzepaku, ziemniaka, roślin strączkowych i pastewnych,
–    prezentacja efektów działania środków ochrony roślin i nawozów,
–    doradztwo rolnicze.
Kolekcja odmian w Grubnie będzie dostępna dla zwiedzających po wcześniej informacji.

Współorganizatorzy:
–    KPODR Oddział w Przysieku
–    Zespół Szkół CKP w Grubnie
–    Agro-Sieć Chełmno
–    Agro-Sieć Maszyny
–    Starostwo Powiatowe w Chełmnie

DNI POLA odbywają się na terenie Zakładu Rolnego w Grubnie, należącego do Prywatnego Gospodarstwa Rolnego Katarzyny Madej w Działowie.

 

DNI POLA 2019

 

 

Kontakt: Marek Radzimierski tel. 56 611 09 22 kom. 506 392 682 marek.radzimierski@kpodr.pl

Kontakt: Piotr Stelmaszak tel. 56 611 09 31 kom. 601 66 44 15 piotr.stelmaszak@kpodr.pl

Biuro targów: Kujawsko-Pomorski Ośrodek Doradztwa Rolniczego Oddział w Przysieku Przysiek, ul. Parkowa 1 87-134 Zławieś Wielka tel. 56 611 09 04, fax 56 611 09 05 przysiek@kpodr.pl

 

Zobacz DNI POLA 2019

W poniedziałek 18 maja w Kujawsko-Pomorskim Urzędzie Wojewódzkim w Bydgoszczy, po raz pierwszy w nowej roli jako Dyrektor Kujawsko-Pomorskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Minikowie uczestniczyłem w spotkaniu z Wojewodą Kujawsko-Pomorskim Mikołajem Bogdanowiczem. Rozmawialiśmy o bieżących problemach rolnictwa i związanych z tym priorytetach dla naszego województwa. Dyskutowaliśmy o aktualnych sprawach i problemach związanych z zatrudnieniem obcokrajowców w gospodarstwach rolnych jako pracowników sezonowych. Nie unikaliśmy również tematu związanego z zagrożeniem epidemią koronowirusa w naszym regionie.

W spotkaniu uczestniczyli Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi Jan Krzysztof Ardanowski, również wiceminister #MRiRW Ryszard Kamiński, oraz wicewojewoda Józef Ramlau. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Jako Dyrektor KPODR w Minikowie zaprosiłem na Krajowe Dni Pola w Kujawsko-Pomorskim Ośrodku Doradztwa Rolniczego  2020, pierwsze od wielu lat krajowe. W drugiej dekadzie czerwca planujemy liczne wydarzenia w m.in. w formie dwudniowej relacji na żywo (20 – 21 czerwca) oraz konferencji w formie online w dniach 22 i 23 czerwca. Wszelkie informacje dostępne są już na stronie  https://dnipola.kpodr.pl/

Ponadto poinformowałem o utworzeniu platformy sprzedażowej kujawsko-pomorski e-bazarek. Uruchomiliśmy dla naszego województwa stronę internetową https://www.kujawskopomorskiebazarek.pl/ dotycząca „e-bazarek-u” o zasięgu ogólnokrajowym. Tym samym „Kujawsko-Pomorski e-bazarek” to platforma internetowa, na której nasi rolnicy mają możliwość umieszczania ogłoszeń dotyczących sprzedaży produktów, wyprodukowanych i przetworzonych w gospodarstwie rolnym, np. w ramach Rolniczego Handlu Detalicznego, (RHD) produkcji Marginalnej Ograniczonej Lokalnie (MOL). Jest to ważny sygnał dla konsumentów w małych i większych miastach, że mają możliwość zakupu żywności prosto z gospodarstwa rolnego. Rolników zainteresowanych taką sprzedażą, jeśli tego do tej pory tego nie zrobili proszę, niech zgłaszają się do swoich doradców w Powiatowym Zespole Doradztwa Rolniczego. Tam uzyskają wszelką pomoc i dodatkowe informacje w tej sprawie.

Ponadto poinformowałem, że w czerwcu rozpoczynamy proces tworzenia Lokalnych Partnerstw do Spraw Wody. W naszym województwie już dokonaliśmy wyboru dwóch Powiatów sępoleńskiego i nakielskiego, w których zostanie przeprowadzony pilotaż związany z tworzeniem Lokalnych Partnerstw do Spraw Wody. Od jesieni – powinien rozpocząć się proces tworzenia Partnerstw w kolejnych powiatach.

 

dr Ryszard Zarudzki

Od prawej: Ryszard Kamiński, Jan Krzysztof Ardanowski, Mikołaj Bogdanowicz, Józef Ramlau, Ryszard Zarudzki

 

Od prawej: Ryszard Kamiński, Ryszard Zarudzki, Mikołaj Bogdanowicz

 

Mikołaj Bogdanowicz i Ryszard Zarudzki

 

Od maja Kujawsko-Pomorskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego kieruje Ryszard Zarudzki, były wiceminister rolnictwa. Czwartego maja nominację wręczył w Minikowie w trakcie spotkania z kierownikami Ryszard Kamiński, były dyrektor KPODR, obecnie wiceminister rolnictwa.

 – Jestem przygotowany do tej pracy – powiedział nowy dyrektor – kontaktowałem się wcześniej z pracownikami i wiem, co się obecnie dzieje w Ośrodku. Zatem zabieram się do roboty! Trzeba zmierzyć się z nowymi problemami. Wiem, że podejmuję się pracy w jednym z najlepszych ODR-ów w kraju. W tej chwili największym wyzwaniem jest zwalczanie skutków epidemii COVID-19, zadbanie o bezpieczeństwo żywnościowe, oraz przeciwdziałanie skutkom suszy i wdrażanie funduszy unijnych, głównie w ramach WPR.

Ryszard Zarudzki urodził się w 1959 r. Pochodzi z Wudzynka (gm. Dobrcz, woj. kujawsko-pomorskie), gdzie rodzice prowadzili gospodarstwo rolne, które przejął brat Witold. Po jego śmierci Ryszard Zarudzki zajął się prowadzeniem gospodarstwa. Ma wykształcenie wyższe, jest doktorem nauk rolniczych. Uczył się w Technikum Rolniczym w Karolewie. Naukę kontynuował na ATR w Bydgoszczy (Wydział Zootechniki). Przez cztery lata był podsekretarzem stanu w resorcie rolnictwa. Odpowiadał m. in. za ARiMR, doradztwo rolnicze, instytuty nadzorowane przez MRiRW, a przede wszystkim wdrażanie Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich (PROW 2014-2020) i w ostatnim okresie blisko dwóch lat pracy projektowaniem nowego okresu programowania Wspólnotowej Polityki Rolnej na lata 2021-2027.